تأثیر لیزر کم توان بر حرکت دندان ناشی از نیروی سپریتور

زمینه: یکی از مهم ترین مشکلات درمان های ارتودنسی، طولانی بودن زمان آن و در نتیجه کاهش همکاری بیمار است. این مشکل تا حد زیادی به سرعت حرکت دندان در طول درمان وابسته است. یکی از جدید ترین روش های مؤثر بر تغییرات استخوان و حرکت دندان، تابش لیزر کم توان است. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر تابش لیزر کم توان بر حرکت دندان ناشی از نیروی سپریتور انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی که طی سال 87-1386 در درمانگاه ویژه دندان پزشکی شهر همدان انجام شد، 30 بیمار کاندید ارتودنسی شرکت داشتند. در روز اول سپریتورها بین دندان 5 و 6 و 7 قرار داده شدند و لیزر با توان پایین به مدت 5 روز در یک سمت قوس دندانی که به صورت تصادفی انتخاب شد، تابانده شد. سمت قوس دندانی بدون تابش لیزر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. در روز ششم از دو قوس دندانی مدل تهیه گردید و فاصله بین دندان ها توسط گیج برگی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری تی زوج تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: میانگین میزان حرکت دندانی در فک بالا سمت تابش لیزر 19/0± 55/0 و در سمت بدون تابش (شاهد) 21/0±50/0 میلی متر و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (031/0=p). این نتایج در فک پایین سمت تابش لیزر21/0± 48/0و در سمت شاهد 24/0± 48/0 میلی متر بود که تفاوت آنها از نظر آماری معنی دار نبود. در مقایسه کلی دو فک، میزان حرکت در سمت تابش لیزر20/0± 52/0 و در سمت شاهد 22/0± 49/0 میلی متر بود که تفاوت معنی داری آماری نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، اگرچه تابش لیزر کم توان باعث افزایش حرکت دندان در فک بالا نسبت به فک پایین شد، ولی مقایسه میانگین کلی حرکت دندان در دو فک در سمت تابش لیزر با سمت شاهد تفاوت آماری معنی دار نداشت.